Cesarskie cięcie

cesarskie cięcie, cesarskie cięcie na życzenie, planowane cięcie cesarskie

Cesarskie cięcie (potocznie zwane także cesarką) jest zabiegiem chirurgicznym, który polega na rozcięciu powłok brzusznych oraz macicy i wyjęciu dziecka. Planowane cesarskie cięcie wykonuje się, gdy poród naturalny jest niemożliwy lub też stanowi zagrożenie dla życia matki, lub dziecka. W niektórych przypadkach wykonuje się także cesarskie cięcie na życzenie.

Spis treści:

  1. Cesarskie cięcie a zakrzepica
  2. Planowane cesarskie cięcie – kiedy się je wykonuje? Jak przebiega?
  3. Wskazania do cesarskiego cięcia
  4. Cesarskie cięcie na życzenie – czym jest tokofobia?
  5. Cięcie cesarskie planowane, względne i nagłe
  6. Znieczulenie do ciecia cesarskiego
  7. Cesarskie cięcie – przygotowanie

Cesarskie cięcie jest stosunkowo poważnym zabiegiem chirurgicznym. Przeprowadza się go w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub też podpajeczynówkowo. Najczęściej lekarz wykonuje planowane cięcie cesarskie, chyba że okoliczności wymagają szybszej reakcji z jego strony. Jeśli zabieg wykonywany jest w trybie nieplanowanym stosuje się zwykle znieczulenie ogólne czyli narkozę.

Cesarskie cięcie a zakrzepica

Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia ilość ciąż zakończonych cesarskim cięciem nie powinna przekraczać 15%. Wynika to z faktu, że u kobiet po cesarskim cięciu występuje zwiększone ryzyko zachorowania na zakrzepicę.

  • U kobiet po cesarskim cięciu występuje zwiększone ryzyko zachorowania na zakrzepicę.
  • Będąc w ciąży automatycznie znajdujesz się w grupie wysokiego ryzyka zachorowania na zakrzepicę.
  • U 90% ciężarnych chorujących na zakrzepicę, objawy występują tylko w lewej nodze.

Zakrzepica jest jednym z najniebezpieczniejszych powikłań ciąży i połogu. Być może nie słyszałaś jeszcze o tym, że zakrzepica bardzo często przebiega bezobjawowo, a zator tętnicy płucnej bywa przyczyną zgonu ciężarnych. Więcej informacji na temat zakrzepicy w ciąży

Planowane cesarskie cięcie – kiedy się je wykonuje? Jak przebiega?

Planowane cesarskie cięcie wykonuje się około 38. tygodnia ciąży. Niektóre szpitale zezwalają na to, by podczas zabiegu była obecna osoba towarzysząca. Kobieta zgłasza się do szpitala zazwyczaj wieczorem, w dniu poprzedzającym datę zabiegu.

Aby można było wykonać planowane cesarskie cięcie, ciężarna powinna być na czczo. Przed zabiegiem pacjentka powinna się dokładnie umyć oraz ogolić podbrzusze w miejscu, w którym wykonane zostanie nacięcie. Tuż przed zabiegiem kobieta otrzymuje elektrolity w kroplówce, zakłada się jej także cewnik.

Planowane cesarskie cięcie wymaga znieczulenia. Lek jest podawany poprzez cewnik. Po podaniu znieczulenia i podłączeniu do aparatury, która monitoruje najważniejsze parametry życiowe, lekarz może przystąpić do operacji. Jego zadaniem jest wykonać niewielkie nacięcia we wszystkich warstwach powłok brzusznych i następnie – wydobyć dziecko.

Po wykonaniu planowanego cięcia cesarskiego noworodek zostaje położony na piersi mamy. Możliwe jest także przystawienie dziecka do piersi lub oddanie go tacie do przytulenia. Po zabiegu należy zszyć warstwy powłok brzusznych – to najdłuższy etap operacji.

Cesarskie cięcie – wskazania

Wbrew pozorom wskazania do cesarskiego cięcia wcale nie są takie oczywiste. Stanowią one przedmiot sporów oraz dysput naukowych. Poniżej wymienione zostały wskazania do cięcia cesarskiego.

Wskazania położnicze cesarskiego cięcia:

  • nieprawidłowe ułożenie główki
  • podejrzenie krwotoku wewnętrznego spowodowanego pęknięciem macicy
  • przedwczesne odklejenie łożyska
  • nieprawidłowe położenie płodu przy trwającej czynności skurczowej
  • dystocja szyjkowa
  • ciężki stan przedrzucawkowy
  • poród przedwczesny płodu, gdy poród drogami rodnymi obarczony jest dużym ryzykiem uszkodzenia lub zgonu
  • powtarzające się epizody bradykardii płodu, ciężka bradykardia nie reagująca na leczenie zachowawcze
  • deceleracje późne lub zmienne przy nieefektywnej czynności skurczowej  niezapewniającej prawidłowego  postępu porodu
  • wypadnięcie pępowiny

Wskazania pozapołożnicze cesarskiego cięcia:

  • choroby sercowo-naczyniowe powodujące III i IV stopień niewydolności krążenia w skali NYHA
  • patologie położnicze w obrębie miednicy, patologie kręgosłupa uniemożliwiające poród drogami natury
  • wskazania neurologiczne
  • wskazania psychiatryczne (cesarskie cięcie na życzenie można wykonać, gdy pacjentka ma zdiagnozowaną tokofobię)
  • choroby płuc przebiegające z ograniczeniem pojemności życiowej
  • zaawansowane retinopatie
  • odwarstwienie siatkówki

Opryszczka narządów płciowych w ciąży tuż przed rozwiązaniem, bywa wskazaniem do cesarskiego cięcia. Wszystko po to, aby ustrzec dziecko przed zakażeniem, które może nastąpić w trakcie porodu. Taka infekcja jest szczególnie niebezpieczna dla noworodka! Więcej informacji na temat opryszczki narządów płciowych

Cesarskie cięcie na życzenie – czym jest tokofobia?

Cesarskie cięcie na życzenie wykonuje się, gdy pacjentka ma wyraźne wskazania do zabiegu – należą do nich także silne obawy przed porodem siłami natury. W tej drugiej sytuacji zalecana jest konsultacja z psychologiem lub psychiatrą, ponieważ głęboki lęk może rzutować na późniejszą współpracę z personelem medycznym i tym samym skomplikować poród.

Paniczny strach przed porodem to inaczej tokofobia. Zaburzenie może się pojawić u kobiety, która:

  • rodzi po raz pierwszy;
  • już rodziła, ale wystąpiła u niej trauma po poprzednim porodzie;
  • już rodziła, ale w poprzedniej ciąży wystąpiła u niej depresja poporodowa;
  • ma niedojrzałą osobowość;
  • nie planowała ciąży.

Do charakterystycznych objawów tokofobii należą między innymi męczące myśli związane z porodem, nasilający się lęk, koszmary senne, poczucie wyobcowania i niezrozumienia, epizody paniki oraz obniżone samopoczucie.

Lekarze odradzają cesarskie cięcie na życzenie, nawet pacjentkom z tokofobią. W pierwszej kolejności zachęcają oni, aby spróbować urodzić naturalnie, a dopiero gdy w czasie akcji porodowej wystąpią komplikacje, zakończyć poród przez cesarskie cięcie. Wiele ciężarnych po regularnych wizytach u psychologa przekonuje się do tego rozwiązania.

Każda kobieta powinna podjąć samodzielnie decyzję o tym, jak rodzić. Jeśli ciężarna zdecydowała się na cesarskie cięcie na życzenie i uzyskała odpowiedni dokument od lekarza (np. zaświadczenie o tokofobii od psychiatry), musi się liczyć z dużymi kosztami. Cena zabiegu w prywatnej klinice wynosi kilka tysięcy złotych.

Powiązane:

Cięcie cesarskie planowane, względne i nagłe

Wskazania do przeprowadzenia cięcia cesarskiego dzielimy też na:

  • Planowe – kiedy nie dzieje się nic niepokojącego z dzieckiem, ale są przeciwwskazania do naturalnego porodu wynikające ze stanu zdrowia matki (choroby kręgosłupa, serca, oczu, problemy psychiczne), ułożenia dziecka, czasami na tzw. życzenie;
  • Względne – kiedy rozpatruje się możliwość przeprowadzenia cesarskiego cięcia, ale do końca nie jest jasne, czy będzie taka konieczność (np. poród naturalny po cesarskim cięciu wiąże się z ryzykiem pęknięcia macicy, ale realne ryzyko można ocenić dopiero w trakcie skurczów lub);
  • Nagłe – kiedy zabieg należy wykonać ze względu na zagrożenie zdrowia i życia dziecka lub rodzącej (np. zanikające tętno płodu, utrata przytomności lub silny krwotok u rodzącej). Cięcie wykonuje się bez dodatkowych badań, jeśli są konieczne odbywają się już w trakcie zabiegu (np. oznaczanie grupy krwi).

Znieczulenie do ciecia cesarskiego

Wybór znieczulenia do cesarskiego cięcia zależy od personelu medycznego oraz ze wskazań wynikających z sytuacji, w której konieczne jest przeprowadzenie zabiegu. Wyróżnia się dwa rodzaje znieczulenia:

  • Znieczulenie podpajęczynówkowe (kanałowe, dolędźwiowe);
  • Znieczulenie ogólne (narkoza).

Znieczulenie podpajęczynówkowe

Znieczulenie podpajęczynówkowe jest preferowanym rodzajem znieczulenia. Anestezjolog podaje lek w okolicy lędźwiowej kręgosłupa, w wyniku czego następuje „wyłączenie” czucia poniżej miejsca podania środka. Ten rodzaj znieczulenia stanowi mniejsze obciążenie organizmu i jest lepszym rozwiązaniem dla matki i dziecka. Pacjentka nie czuje nic od pasa w dół, ewentualnie odczuwa „szarpanie” w momencie wydobywania dziecka z macicy, nie jest to jednak bodziec bólowy. Zachowanie świadomości przez czas zabiegu pozwala mamie przywitać dziecko bezpośrednio po urodzeniu, ale również pozwala jej na szybsze przystawianie go do piersi i związane jest z jej lepszym samopoczuciem.

Znieczulenie podpajęczynówkowe wykonuje się w przypadku planowanego cięcia cesarskiego, ponieważ cała procedura i zadziałanie znieczulenia wymaga czasu, w sytuacjach nagłych stosuje się znieczulenie ogólne.

Znieczulenie ogólne

Znieczulenie ogólne do cesarskiego cięcia wykonuje się w przypadku, kiedy konieczne jest szybkie wydobycie dziecka lub kiedy niemożliwe jest podanie znieczulenia podpajęczynówkowego (np. w przypadku chorób kręgosłupa).

Znieczulenie ogólne polega na dożylnym podaniu leków usypiających, a następnie wprowadzeniu rurki intubacyjnej umożliwiającej oddychanie. Pacjentka wybudzana jest po zabiegu, jednak jeszcze przez parę godzin może czuć się ospała, „skołowana”, mieć mdłości i ograniczone możliwości zajmowania się dzieckiem.

Cięcie cesarskie – przygotowanie

Najważniejszą zasadą, której należy przestrzegać przed cesarskim cięciem, jest powstrzymanie się od jedzenia i picia przynajmniej 6 godzin przed operacją. Oczywiście niektórych sytuacji nie da się przewidzieć, dlatego w sytuacjach nagłych podawane są leki hamujące wymioty i neutralizujące kwasy żółciowe.

Jeśli zabieg jest planowany, kobieta zgłasza się do szpitala najczęściej dzień przed zabiegiem. Wykonywane są wszystkie niezbędne badania, konsultacja anestezjologiczna i ciężarna otrzymuje dokładne instrukcje zależne od procedur w poszczególnych szpitalach. W niektórych przed zabiegiem przeprowadza się lewatywę, zaleca ogolenie okolicy łonowej, otrzymuje się specjalną koszulę na czas operacji, a w innych nie.

Przed pójściem na salę operacyjną, kobieta otrzymuje specjalny płyn, którym ma się umyć przed zabiegiem, a następnie otrzymuje kroplówki nawadniające. Na sali operacyjnej podawane jest znieczulenie, po czym w pęcherzu moczowym umieszczany jest cewnik (zdarza się również, że cewnikowanie odbywa się jeszcze przed wejściem na salę operacyjną i podaniem znieczulenia). Kobieta podłączana jest pod urządzenia monitorujące funkcje życiowe, lekarze przygotowują pole operacyjne i przystępują do zabiegu.


5/5 - (2 głosów / głosy)

Data publikacji: 12/04/2021, Data aktualizacji: 06/07/2023

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *