Cesarskie cięcie (potocznie zwane także cesarką) jest zabiegiem chirurgicznym, który polega na rozcięciu powłok brzusznych oraz macicy i wyjęciu dziecka. Planowane cesarskie cięcie wykonuje się, gdy poród naturalny jest niemożliwy lub też stanowi zagrożenie dla życia matki, lub dziecka. W niektórych przypadkach wykonuje się także cesarskie cięcie na życzenie.
Spis treści:
Cesarskie cięcie jest stosunkowo poważnym zabiegiem chirurgicznym. Przeprowadza się go w znieczuleniu zewnątrzoponowym lub też podpajeczynówkowo. Najczęściej lekarz wykonuje planowane cięcie cesarskie, chyba że okoliczności wymagają szybszej reakcji z jego strony. Jeśli zabieg wykonywany jest w trybie nieplanowanym stosuje się zwykle znieczulenie ogólne czyli narkozę.
Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia ilość ciąż zakończonych cesarskim cięciem nie powinna przekraczać 15%. Wynika to z faktu, że u kobiet po cesarskim cięciu występuje zwiększone ryzyko zachorowania na zakrzepicę.
Zakrzepica jest jednym z najniebezpieczniejszych powikłań ciąży i połogu. Być może nie słyszałaś jeszcze o tym, że zakrzepica bardzo często przebiega bezobjawowo, a zator tętnicy płucnej bywa przyczyną zgonu ciężarnych. Więcej informacji na temat zakrzepicy w ciąży
Planowane cesarskie cięcie wykonuje się około 38. tygodnia ciąży. Niektóre szpitale zezwalają na to, by podczas zabiegu była obecna osoba towarzysząca. Kobieta zgłasza się do szpitala zazwyczaj wieczorem, w dniu poprzedzającym datę zabiegu.
Aby można było wykonać planowane cesarskie cięcie, ciężarna powinna być na czczo. Przed zabiegiem pacjentka powinna się dokładnie umyć oraz ogolić podbrzusze w miejscu, w którym wykonane zostanie nacięcie. Tuż przed zabiegiem kobieta otrzymuje elektrolity w kroplówce, zakłada się jej także cewnik.
Planowane cesarskie cięcie wymaga znieczulenia. Lek jest podawany poprzez cewnik. Po podaniu znieczulenia i podłączeniu do aparatury, która monitoruje najważniejsze parametry życiowe, lekarz może przystąpić do operacji. Jego zadaniem jest wykonać niewielkie nacięcia we wszystkich warstwach powłok brzusznych i następnie – wydobyć dziecko.
Po wykonaniu planowanego cięcia cesarskiego noworodek zostaje położony na piersi mamy. Możliwe jest także przystawienie dziecka do piersi lub oddanie go tacie do przytulenia. Po zabiegu należy zszyć warstwy powłok brzusznych – to najdłuższy etap operacji.
Wbrew pozorom wskazania do cesarskiego cięcia wcale nie są takie oczywiste. Stanowią one przedmiot sporów oraz dysput naukowych. Poniżej wymienione zostały wskazania do cięcia cesarskiego.
Wskazania położnicze cesarskiego cięcia:
Wskazania pozapołożnicze cesarskiego cięcia:
Opryszczka narządów płciowych w ciąży tuż przed rozwiązaniem, bywa wskazaniem do cesarskiego cięcia. Wszystko po to, aby ustrzec dziecko przed zakażeniem, które może nastąpić w trakcie porodu. Taka infekcja jest szczególnie niebezpieczna dla noworodka! Więcej informacji na temat opryszczki narządów płciowych
Cesarskie cięcie na życzenie wykonuje się, gdy pacjentka ma wyraźne wskazania do zabiegu – należą do nich także silne obawy przed porodem siłami natury. W tej drugiej sytuacji zalecana jest konsultacja z psychologiem lub psychiatrą, ponieważ głęboki lęk może rzutować na późniejszą współpracę z personelem medycznym i tym samym skomplikować poród.
Paniczny strach przed porodem to inaczej tokofobia. Zaburzenie może się pojawić u kobiety, która:
Do charakterystycznych objawów tokofobii należą między innymi męczące myśli związane z porodem, nasilający się lęk, koszmary senne, poczucie wyobcowania i niezrozumienia, epizody paniki oraz obniżone samopoczucie.
Lekarze odradzają cesarskie cięcie na życzenie, nawet pacjentkom z tokofobią. W pierwszej kolejności zachęcają oni, aby spróbować urodzić naturalnie, a dopiero gdy w czasie akcji porodowej wystąpią komplikacje, zakończyć poród przez cesarskie cięcie. Wiele ciężarnych po regularnych wizytach u psychologa przekonuje się do tego rozwiązania.
Każda kobieta powinna podjąć samodzielnie decyzję o tym, jak rodzić. Jeśli ciężarna zdecydowała się na cesarskie cięcie na życzenie i uzyskała odpowiedni dokument od lekarza (np. zaświadczenie o tokofobii od psychiatry), musi się liczyć z dużymi kosztami. Cena zabiegu w prywatnej klinice wynosi kilka tysięcy złotych.
Powiązane:
Wskazania do przeprowadzenia cięcia cesarskiego dzielimy też na:
Wybór znieczulenia do cesarskiego cięcia zależy od personelu medycznego oraz ze wskazań wynikających z sytuacji, w której konieczne jest przeprowadzenie zabiegu. Wyróżnia się dwa rodzaje znieczulenia:
Znieczulenie podpajęczynówkowe jest preferowanym rodzajem znieczulenia. Anestezjolog podaje lek w okolicy lędźwiowej kręgosłupa, w wyniku czego następuje „wyłączenie” czucia poniżej miejsca podania środka. Ten rodzaj znieczulenia stanowi mniejsze obciążenie organizmu i jest lepszym rozwiązaniem dla matki i dziecka. Pacjentka nie czuje nic od pasa w dół, ewentualnie odczuwa „szarpanie” w momencie wydobywania dziecka z macicy, nie jest to jednak bodziec bólowy. Zachowanie świadomości przez czas zabiegu pozwala mamie przywitać dziecko bezpośrednio po urodzeniu, ale również pozwala jej na szybsze przystawianie go do piersi i związane jest z jej lepszym samopoczuciem.
Znieczulenie podpajęczynówkowe wykonuje się w przypadku planowanego cięcia cesarskiego, ponieważ cała procedura i zadziałanie znieczulenia wymaga czasu, w sytuacjach nagłych stosuje się znieczulenie ogólne.
Znieczulenie ogólne do cesarskiego cięcia wykonuje się w przypadku, kiedy konieczne jest szybkie wydobycie dziecka lub kiedy niemożliwe jest podanie znieczulenia podpajęczynówkowego (np. w przypadku chorób kręgosłupa).
Znieczulenie ogólne polega na dożylnym podaniu leków usypiających, a następnie wprowadzeniu rurki intubacyjnej umożliwiającej oddychanie. Pacjentka wybudzana jest po zabiegu, jednak jeszcze przez parę godzin może czuć się ospała, „skołowana”, mieć mdłości i ograniczone możliwości zajmowania się dzieckiem.
Najważniejszą zasadą, której należy przestrzegać przed cesarskim cięciem, jest powstrzymanie się od jedzenia i picia przynajmniej 6 godzin przed operacją. Oczywiście niektórych sytuacji nie da się przewidzieć, dlatego w sytuacjach nagłych podawane są leki hamujące wymioty i neutralizujące kwasy żółciowe.
Jeśli zabieg jest planowany, kobieta zgłasza się do szpitala najczęściej dzień przed zabiegiem. Wykonywane są wszystkie niezbędne badania, konsultacja anestezjologiczna i ciężarna otrzymuje dokładne instrukcje zależne od procedur w poszczególnych szpitalach. W niektórych przed zabiegiem przeprowadza się lewatywę, zaleca ogolenie okolicy łonowej, otrzymuje się specjalną koszulę na czas operacji, a w innych nie.
Przed pójściem na salę operacyjną, kobieta otrzymuje specjalny płyn, którym ma się umyć przed zabiegiem, a następnie otrzymuje kroplówki nawadniające. Na sali operacyjnej podawane jest znieczulenie, po czym w pęcherzu moczowym umieszczany jest cewnik (zdarza się również, że cewnikowanie odbywa się jeszcze przed wejściem na salę operacyjną i podaniem znieczulenia). Kobieta podłączana jest pod urządzenia monitorujące funkcje życiowe, lekarze przygotowują pole operacyjne i przystępują do zabiegu.
Data publikacji: 12/04/2021, Data aktualizacji: 08/09/2021
Zobacz także
Dodaj komentarz