Do poronienia samoistnego dochodzi z przyczyn naturalnych, np. wady genetycznej dziecka, choroby zakaźnej czy silnego stresu. Jego najczęstsze objawy to krwawienie i bóle podbrzusza. Jeśli podejrzewasz u siebie poronienie samoistne, jak najszybciej udaj się do szpitala.
Spis treści:
Objawy poronień samoistnych
Przyczyny poronień samoistnych
Poronienia samoistne zupełne i niezupełne
Badania po poronieniach samoistnych
Nasilenie objawów zależy głównie od długości trwania ciąży. Pojawia się plamienie i/lub krwawienie z pochwy – krew jest najczęściej jasno- lub ciemnoczerwona, mogą znajdować się w niej skrzepy czy fragmenty tkanek. Krwawieniu towarzyszy też silny ból brzucha, a często też krzyża, który jest trudny do zniesienia i ma charakter skurczowy.
Przyczyn poronienia samoistnego może być wiele – najczęstszą z nich jest losowa wada genetyczna dziecka, na którą rodzice nie mają wpływu. Za poronienie mogą odpowiadać też m.in. wady w budowie anatomicznej narządów rodnych, silny stres, używki, uraz brzucha, choroba zakaźna (np. różyczka) albo autoimmunologiczna (gdy ciało matki nieodpowiednio reaguje na płód) czy zaburzenia hormonalne. [1]
Poronienie zupełne pojawia się zwykle na wczesnym etapie ciąży (do 12. tygodnia ciąży) i polega na oczyszczeniu się macicy bez ingerencji lekarza.
Przy poronieniu niezupełnym najczęściej konieczne jest wykonanie zabiegu łyżeczkowania, żeby zapobiec m.in. utracie zbyt dużej ilości krwi czy pojawieniu się zakażenia. Z tego powodu przy podejrzeniu poronienia od razu najlepiej udać się do lekarza, gdzie specjalista oceni, czy macica oczyściła się prawidłowo.
Badania przyczyn poronienia warto wykonać już po pierwszej utracie ciąży. Dzięki temu będzie możliwe szybkie postawienie diagnozy i wprowadzenie ewentualnego leczenia. Pozwoli to zwiększyć szansę na poczęcie i urodzenie zdrowego dziecka w przyszłości. Najpierw najlepiej wykonać badania genetyczne materiału dziecka, żeby sprawdzić, czy za poronienie nie odpowiada spontaniczna wada w DNA.
Zaleca się też realizację innych testów, np. w kierunku genów odpowiedzialnych za trombofilię wrodzoną, badania kariotypu u obojga rodziców, USG sprawdzające budowę narządów rodnych czy badania krwi, które pozwolą ustalić m.in. stężenie hormonów płciowych i tarczycowych.
Zobacz też: Prawa rodziców po poronieniu – urlop macierzyński i zasiłek pogrzebowy
REKLAMA
Źródło:
[1] Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie wybranych patologii ciąży oraz postępowania w ciąży po zapłodnieniu in vitro, 2004Data publikacji: 18/05/2017, Data aktualizacji: 08/11/2021
Zobacz także
Dodaj komentarz