Poronienie samoistne to utrata ciąży do 22. tygodnia, której przyczyn może być wiele. Dotyczy ono ok. 15% wszystkich ciąż i może przytrafić się każdej kobiecie, bez względu na wiek, stan zdrowia czy inne czynniki. Pierwsze objawy poronienia to ból podbrzusza, krwawienie lub plamienie z pochwy. Przy podejrzeniu poronienia zawsze warto udać się do szpitala i skonsultować z lekarzem.
Polega na spontanicznej utracie ciąży – do 12. tygodnia mówimy o poronieniu wczesnym, po 12. tygodniu – późnym. Z organizmu wydalane zostają obumarłe tkanki. Jeśli do poronienia dochodzi do 8. tygodnia ciąży, najczęściej jest to poronienie zupełne, czyli takie, które nie wymaga usunięcia pozostałych tkanek przez lekarza. Zwykle tzw. łyżeczkowanie jest jednak potrzebne, ponieważ macica może nie oczyścić się samoistnie.
Bóle podbrzusza, krwawienie z pochwy, plamienie – to najczęstsze objawy poronienia samoistnego. Ich nasilenie zależy od wieku ciąży oraz indywidualnych uwarunkowań. Im później dochodzi do poronienia, tym symptomy będą bardziej nasilone, a ból mocniejszy. Mogą pojawić się również bóle krzyża, mocne skurcze czy rwanie w podbrzuszu. Czasami dodatkowo kobieta cierpi na wysoką gorączkę, dreszcze, bóle mięśni i stawów czy sztywność karku.
Niekiedy zdarza się, że kobieta nie zdaje sobie sprawy z poronienia – na wczesnym etapie może nie wiedzieć bowiem o ciąży, a więc bóle podbrzusza i krwawienie mylone są z miesiączką.
Do przyczyn poronienia samoistnego należą najczęściej wady genetyczne płodu, które występują w przypadku ok. 70% poronień. Zwykle nie są one zależne od rodziców i nie mają oni na nie wpływu, ponieważ pojawiają się całkowicie przypadkowo. Przyczynami poronienia samoistnego mogą być także urazy brzucha, długotrwały stres, wady w budowie układu rodnego kobiety, używki i leki, choroby zakaźne (np. różyczka), choroby nerek i więcej.
Przeczytaj artykuł eksperta: Diagnostyka poronień a badania DNA
Przy podejrzeniu poronienia samoistnego najbezpieczniej od razu wybrać się do ginekologa lub udać do szpitala. Lekarz sprawdzi, czy do poronienia rzeczywiście doszło i udzieli odpowiednich wskazówek co do dalszego postępowania. Jeśli to konieczne, oczyści również macicę z obumarłych tkanek, co zapobiegnie pojawieniu się ewentualnego zakażenia. W szpitalu zostanie wydana również karta zgonu lub karta martwego urodzenia dziecka – dokumenty te niezbędne są do odebrania należnych kobiecie świadczeń.
Zobacz też: Urlop macierzyński i zasiłek pogrzebowy po poronieniu
Niezależnie od tego, w którym tygodniu doszło do utraty ciąży, kobieta ma prawo do wykonania badań przyczyn poronienia, a także pochowanie dziecka, jego rejestrację w USC, odebranie zasiłku pogrzebowego i urlopu macierzyńskiego. Badanie przyczyn poronienia dobrze jest rozpocząć od badań DNA na materiale od dziecka, a w razie potrzeby – rozszerzyć diagnostykę.
Aby odebrać należne świadczenia, konieczne jest odebranie ze szpitala karty martwego urodzenia (trzeba znać płeć dziecka, czasami określaną na podstawie badań genetycznych). Taka karta umożliwia rejestrację dziecka w Urzędzie Stanu Cywilnego, a potem odebranie zasiłku pogrzebowego (4000 złotych) oraz przejście na urlop macierzyński (56 dni od dnia poronienia). Nie jest jednak potrzebna, by dokonać pochówku.
REKLAMA
Data publikacji: 14/10/2016, Data aktualizacji: 09/11/2021
Zobacz także
Dodaj komentarz