Poronienia samoistne - objawy, przyczyny i badania - badaniaprenatalne.pl

Poronienia samoistne – objawy, przyczyny i badania

poronienia samoistne

Do poronienia samoistnego dochodzi z przyczyn naturalnych, np. wady genetycznej dziecka, choroby zakaźnej czy silnego stresu. Jego najczęstsze objawy to krwawienie i bóle podbrzusza. Jeśli podejrzewasz u siebie poronienie samoistne, jak najszybciej udaj się do szpitala.

Spis treści:
Objawy poronień samoistnych
Przyczyny poronień samoistnych
Poronienia samoistne zupełne i niezupełne
Badania po poronieniach samoistnych

Poronienie samoistne – objawy

Nasilenie objawów zależy głównie od długości trwania ciąży. Pojawia się plamienie i/lub krwawienie z pochwy – krew jest najczęściej jasno- lub ciemnoczerwona, mogą znajdować się w niej skrzepy czy fragmenty tkanek. Krwawieniu towarzyszy też silny ból brzucha, a często też krzyża, który jest trudny do zniesienia i ma charakter skurczowy.

Poronienia samoistne – przyczyny

Przyczyn poronienia samoistnego może być wiele – najczęstszą z nich jest losowa wada genetyczna dziecka, na którą rodzice nie mają wpływu. Za poronienie mogą odpowiadać też m.in. wady w budowie anatomicznej narządów rodnych, silny stres, używki, uraz brzucha, choroba zakaźna (np. różyczka) albo autoimmunologiczna (gdy ciało matki nieodpowiednio reaguje na płód) czy zaburzenia hormonalne. [1]

Poronienie samoistne – zupełne i niezupełne

Poronienie zupełne pojawia się zwykle na wczesnym etapie ciąży (do 12. tygodnia ciąży) i polega na oczyszczeniu się macicy bez ingerencji lekarza.

Przy poronieniu niezupełnym najczęściej konieczne jest wykonanie zabiegu łyżeczkowania, żeby zapobiec m.in. utracie zbyt dużej ilości krwi czy pojawieniu się zakażenia. Z tego powodu przy podejrzeniu poronienia od razu najlepiej udać się do lekarza, gdzie specjalista oceni, czy macica oczyściła się prawidłowo.

Poronienia samoistne – badania

Badania przyczyn poronienia warto wykonać już po pierwszej utracie ciąży. Dzięki temu będzie możliwe szybkie postawienie diagnozy i wprowadzenie ewentualnego leczenia. Pozwoli to zwiększyć szansę na poczęcie i urodzenie zdrowego dziecka w przyszłości. Najpierw najlepiej wykonać badania genetyczne materiału dziecka, żeby sprawdzić, czy za poronienie nie odpowiada spontaniczna wada w DNA.

Zaleca się też realizację innych testów, np. w kierunku genów odpowiedzialnych za trombofilię wrodzoną, badania kariotypu u obojga rodziców, USG sprawdzające budowę narządów rodnych czy badania krwi, które pozwolą ustalić m.in. stężenie hormonów płciowych i tarczycowych.

Zobacz też: Prawa rodziców po poronieniu – urlop macierzyński i zasiłek pogrzebowy

REKLAMA


Źródło:

[1] Rekomendacje Polskiego Towarzystwa Ginekologicznego w zakresie wybranych patologii ciąży oraz postępowania w ciąży po zapłodnieniu in vitro, 2004


5/5 - (2 głosów / głosy)

Data publikacji: 18/05/2017, Data aktualizacji: 08/11/2021

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *