Badanie na celiakię powie Ci, czy występują u Ciebie geny odpowiedzialne za tę chorobę. Celiakia, czyli trwała nietolerancja glutenu, może powodować szereg różnych objawów, np. zmęczenie, bóle głowy, afty, problemy z płodnością czy zaparcia. Tymczasem aż 95% chorych Polaków nie zdaje sobie z jej występowania.
To prosty test DNA, który polega na pobraniu próbki – wymazu z policzka – a następnie jej analizie w laboratorium. Badanie na celiakię jest proste i bezbolesne, więc poleca się je także dzieciom, a jego wynik jest pewny.
Wykonując taki test możesz sprawdzić, czy obecne są geny HDQ2.2, HLA DQ2.5 i/lub HLA DQ8. Ich występowanie jest konieczne do aktywacji celiakii, dlatego choroba może wystąpić tylko u osób o określonych genach.
Nieleczona celiakia może powodować m.in. problemy skórne, łamliwość włosów, rozdrażnienie, depresję, spadek koncentracji, spadek libido, kłopoty z potencją, anemię czy niepłodność. Tylko 10% chorych ma kłopoty z układem pokarmowym. Dotyczą one przede wszystkim dzieci, które mogą również wolno rosnąć i słabo się rozwijać.
Celiakia objawia się w sposób nieoczywisty, ponieważ w jej wyniku zostają zniszczone kosmki jelitowe, które odpowiadają za wchłanianie składników odżywczych. Toksycznie działa na nie właśnie gluten. W konsekwencji pojawiają się niedobory, które powodują tak różne objawy.
Zobacz też: Celiakia może być przyczyną poronień
Realizację testu DNA zaleca się też w pewnych grupach osób – nawet wtedy, gdy nie występują u nich żadne objawy. Chodzi o osoby, które mają:
Przykładowo: jeśli masz Hashimoto, ryzyko wystąpienia celiakii jest u Ciebie aż 10 razy wyższe niż u innych osób!
Rezultat badania na celiakię mówi o tym, czy obecne są u Ciebie geny odpowiadające za tę chorobę. Jeśli nie, można całkowicie wykluczyć to schorzenie i mieć pewność, że nigdy się nie pojawi. Jeśli natomiast geny te występują, konieczne jest sprawdzenie aktywności choroby, np. badaniem przeciwciał.
Jeśli masz genetyczną tendencję do wystąpienia celiakii, musi zostać uaktywniona pod wpływem czynnika środowiskowego, np. wieku (częściej chorują dzieci i osoby starsze), stresu, ciąży czy spadku odporności. Sama obecność genów nie świadczy więc jeszcze o zachorowaniu.
Data publikacji: 14/07/2017, Data aktualizacji: 08/11/2021
Dodaj komentarz