Test podwójny (często określany też „testem PAPP-A”), zalicza się do grupy tzw. nieinwazyjnych, przesiewowych testów prenatalnych. Z jednej strony stanowią one całkowicie bezpieczną i niezagrażającą zdrowiu oraz życiu metodę badania, z drugiej pozwalają na ocenę ryzyka wystąpienia choroby u dziecka.
Spis treści:
W teście podwójnym bada się stężenia dwóch substancji: białka PAPP-A i beta-HCG (wolnej beta gonadotropiny kosmówkowej).
| Test podwójny | |
| Test PAPP-a | Wolna podjednostka beta HCG (fbHCG) |
Biochemiczna analiza krwi jest ponadto połączona z oceną przezierności fałdu karkowego ( tzw. test połączony). Test podwójny służy do określenia ryzyka rozwoju trzech najczęściej występujących wad rozwojowych u dzieci, tj.:
Test podwójny znajdzie zastosowanie między 11. a 14. tygodniem ciąży [1]. Dlatego tak ważne jest dokładne ustalenie momentu, w którym doszło do poczęcia, zanim takie badanie zostanie zlecone pacjentce. Standardowo test podwójny opiera się na analizie niewielkiej próbki krwi żylnej pobranej od przyszłej matki i nie wymaga żadnych szczególnych przygotowań przed jej pozyskaniem. Nie trzeba być na czczo.
Test podwójny nie jest badaniem obowiązkowym, wykonywanym standardowo u wszystkich ciężarnych kobiet. Szczególnie zaleca się go matkom, które zdecydowały się na macierzyństwo nieco później, bo po 35. roku życia. I choć w tym wieku ryzyko urodzenia chorego dziecka rzeczywiście wzrasta, to nie jest jednak regułą. Statystyki pokazują, że aż 70% dzieci z zespołem Downa zostało urodzonych przez kobiety mające mniej niż 35 lat.
Przeczytaj też: Badania prenatalne. Dlaczego warto wiedzieć wcześniej?
Dokładność testu podwójnego jak na metodę przesiewową jest dość wysoka. Ocenia się ją na ok. 90%. Oznacza to, że u 9 na 10 przebadanych tą metodą płodów udaje się potem stwierdzić jakąś wadę genetyczną.
Wynik testu podwójnego jest zwykle interpretowany razem z badaniem przezierności karkowej (badanie USG). – tzw. test połączony.
Za niskie stężenie białka PAPP-A oraz za wysokie beta-HCG i przezierności karkowej może sugerować obecność zespołu Downa. Natomiast za niskie stężenie białka PAPP-A i beta-HCG oraz zbyt duża przezierność karkowa mogą świadczyć o zespole Edwardsa bądź zespole Patau.
Na podstawie wyników testu podwójnego i USG obliczane jest ryzyko choroby. O dodatnim wyniku mówi się w sytuacji, gdy ryzyko urodzenia dziecka z wadą genetyczną wynosi więcej niż 1:300. Taki rezultat wskazuje, że 1 na 300 przebadanych kobiet będzie miała chore dziecko. Nieprawidłowy wynik nie oznacza, że dziecko na pewno urodzi się chore, jest natomiast wskazaniem do dalszych badań. Czytaj więcej o teście połączonym
Źródła: [1] http://higherschoolspulse.com/api/files/view/32631.pdf
Aktualizacja: 10 czerwca 2020 r.
Data publikacji: 10/06/2020, Data aktualizacji: 20/09/2024
Zobacz także
O to ciekawe, nigdy nie słyszałem o tym
Witam, tekst został poprawiony zgodnie ze źródłem. Pozdrawiam serdecznie.