Poród naturalny vs cesarskie cięcie – co wpływa na decyzję lekarza?

Przyszłej mamie czasami trudno jest pogodzić się z decyzją lekarza o sposobie zakończenia ciąży. Wyjaśniamy, jakie czynniki ginekolog bierze pod uwagę przy wyborze: poród naturalny vs cesarskie cięcie. Poznanie tych ich ułatwi zrozumienie jego toku myślenia.

Poród naturalny vs cesarskie cięcie – kiedy lekarz wybierze poród naturalny?

Poród naturalny jest preferowaną metodą zakończenia ciąży, ponieważ przynosi liczne korzyści zarówno matce, jak i dziecku, między innymi przyspiesza regenerację matki, pozytywnie wpływa na układ nerwowy i odporność dziecka oraz sprzyja nawiązaniu więzi między matką a noworodkiem. Poród siłami natury jest jednak możliwy w przypadku spełnienia następujących przesłanek:

• ciąża przebiega prawidłowo i nie występują żadne komplikacje,
• płód jest prawidłowo ułożony główką w dół,
• stan zdrowia matki pozwala na wysiłek związany z porodem,
• nie ma przeciwwskazań anatomicznych, takich jak zbyt wąska miednica.

Ponadto ginekolog bierze pod uwagę ogólny stan zdrowia kobiety w ciąży oraz przebieg poprzednich porodów. Jeżeli kobieta już urodziła naturalnie i bez powikłań, istnieją duże szanse na kolejne szczęśliwe rozwiązanie ciąży w ten sposób. Natomiast wcześniejsze wykonanie cesarskiego cięcia nie przekreśla szansy na poród naturalny w przyszłości. Lekarz bierze pod uwagę np. powód uprzedniego wykonania operacji oraz stan blizny pooperacyjnej.

Poród naturalny vs cesarskie cięcie – kiedy cesarskie cięcie jest koniecznością?

Cesarskie cięcie to poważna operacja, którą wykonuje się wtedy, gdy poród naturalny staje się zbyt ryzykowny dla matki lub dziecka. Jednym z głównych powodów decyzji o cesarce jest nieprawidłowe ułożenie płodu – jeśli dziecko znajduje się w pozycji miednicowej, poprzecznej lub skośnej, próba porodu drogami natury może prowadzić do poważnych komplikacji. Ginekolog podejmuje decyzję o cesarskim cięciu także w przypadku:

• nadmiernej masy płodu (powyżej 4500 g), zwiększającej ryzyko dystocji barkowej,
• wad anatomicznych miednicy matki, uniemożliwiających przejście dziecka przez kanał rodny,
• ciąży wielopłodowej,
• poważnej choroby matki, np. nadciśnienia tętniczego, cukrzycy czy wady serca,
• aktywnej infekcji wirusem opryszczki genitalnej, mogącej stanowić zagrożenie dla dziecka,
• stanu przedrzucawkowego lub rzucawki,
• przedwczesnego odklejenia się łożyska, prowadzącego do niedotlenienia płodu,
• nieprawidłowej pracy serca płodu lub trudności z jej oznaczeniem,
• silnego krwotoku u matki,
• pęknięcia macicy,
• złego stanu psychicznego matki, np. panicznego i trudnego do opanowania strachu przed bólem porodowym.

Data publikacji: 18/08/2025, Data aktualizacji: 12/08/2025