Zespół pasm owodniowych polega na przedwczesnym pęknięciu worka owodniowego. Pasma pękniętej owodni uszkadzają wtedy zdrowe tkanki dziecka, prowadząc np. do obrzęku czy niedokrwienia części jego ciała, a w skrajnych przypadkach nawet poronienia. Przyczyny schorzenia nie są jednoznaczne, nie da się mu też zapobiec. Wykrycie możliwe jest natomiast w czasie badań USG.
Przy schorzeniu worek owodniowy (otaczający płód, znajdują się w nim wody płodowe) pęka przedwcześnie, co prowadzi do uszkodzenia tkanek dziecka. Pasma owodniowe mogą bowiem przykleić się do jego ciała, a następnie – wraz z wzrostem płodu – zaciskać. Prowadzi to do obrzęków, niedokrwistości, samoistnych amputacji, a czasami nawet poronienia.
Uszkodzenia mogą obejmować wszystkie części ciała, w tym kończyny, powłoki brzuszne, głowę czy klatkę piersiową. Może pojawić się więc np. rozszczep kręgosłupa, przepuklina mózgowa, rozszczep podniebienia czy twarzy, a jeśli pasma owiną się np. wokół głowy – nawet poronienie. Lokalizacja uszkodzeń jest losowa, dlatego u każdego dziecka przebiega inaczej. Zespół pasm owodniowych występuje u ok. 1:5 000-15 000 urodzeń.
Nieprawidłowości w rozwoju fizycznym dziecka mogą zostać wykryte w czasie kontrolnego badania USG. Zaleca się więc realizację wszystkich badań, a jeśli to możliwe – poddawanie się im nawet raz na 4 tygodnie. Lekarz może na bieżąco kontrolować rozwój kończyn dziecka (np. liczbę palców), poprawność ich wykształcenia czy rozwój organów wewnętrznych, a także występowanie ewentualnego obrzęku czy rozszczepów. Czasami przeprowadza się dodatkowo badania z wykorzystaniem promieni rentgenowskich lub rezonans magnetyczny.
Przyczyną zespołu pasm owodniowych jest pęknięcie worka owodniowego, jednak wciąż nie wiadomo jednoznacznie, dlaczego tak się dzieje. Przyczyny mogą być związane m.in. z wadami genetycznymi (chociaż niektórzy specjaliści wykluczają taką opcję), nieprawidłowym podziałem komórkowym czy dużym stresem kobiety. Mówi się również o spontanicznym pojawieniu się wady. Najczęściej pęknięcie worka owodniowego ma miejsce między 28. dniem od zapłodnienia a 18. tygodniem ciąży.
Same pasma owodniowe są trudne do zaobserwowania, ponieważ wymaga to najnowocześniejszego sprzętu. Jest to oczywiście możliwe, dlatego warto korzystać z wiedzy i pomocy specjalistów dysponujących najlepszym sprzętem.
Jeśli lekarz zauważy więc jedynie powstałe uszkodzenia, najczęściej zaleci monitorowanie stanu dziecka do końca ciąży. Zwykle polega ono na jeszcze częstszym wykonywaniu badań USG. W niektórych przypadkach przeprowadza się wewnątrzmaciczne operacje, które pozwalają zapobiec amputacji i pomagają uwolnić tkanki dziecka spod uciskających pasm. Jeśli operacja nie jest możliwa w ciąży, rekonstrukcja tkanek może zostać wykonana po narodzinach. Obejmuje ona np. plastykę kości, skóry czy protetykę.
Przeczytaj też: Czy USG w ciąży jest szkodliwe?
Data publikacji: 19/01/2017, Data aktualizacji: 07/11/2021
Zobacz także
Dodaj komentarz