Szczepienia są jednym z podstawowych sposobów nabywania odporności zarówno przez dzieci jak i dorosłych. Szczególnie ważne w walce z zarazkami są szczepienia u niemowląt i małych dzieci, chronią bowiem przez gruźlicą, polio, krztuścem, tężcem, wirusowym zapaleniem wątroby typu B (żółtaczka), różyczką, odrą, świnką czy błonicą.
Dowiedz się dlaczego warto się szczepić i gdzie znajdziesz informacje o aktualnym kalendarzu szczepień obowiązującym w 2019 roku.
Dziecko przychodzi na świat z przeciwciałami wytworzonymi przez matkę. Przeciwciała te stopniowo zanikają od 2 do 6 miesiąca po narodzinach. Organizm dziecka w czasie ciąży nie zdążył wytworzyć własnych przeciwciał, a nie w pełni wykształcony układ odpornościowy nie jest w stanie samodzielnie walczyć z wirusami i bakteriami, dlatego szczepienia mają takie znaczenie.
To, że współcześnie nie słychać w mediach o zachorowaniach na krztusiec, polio czy błonicę to nie znaczy, że zachorowania te w ogóle nie występują. Szczepienie daje maksymalną ochronę przed zakażeniami i pozwala znacznie ograniczyć występowanie groźnych chorób.
Wielu rodziców, opierając się o nie do końca sprawdzone i potwierdzone doniesienia prasowe i medialne, obawia się szczepienia niemowlaków. Powszechna staje się też opinia, że gdy zachowany właściwą higienę i warunki sanitarne, w których żyje dziecko, wówczas szczepienia nie będą potrzebne. Nic bardziej mylnego! Przestrzeganie zasad higieny pozwala chronić przed wieloma chorobami, jednak nie zapobiega zakażeniom.
Należy jednak pamiętać, że aby szczepienia były całkowicie bezpieczne ważne jest odpowiednie przygotowanie do nich dziecka. Niestety istnieją choroby, które są przeciwwskazaniem do szczepień. Są to przede wszystkim wrodzone niedobory odporności. Podanie szczepionki żywej u dziecka z wrodzonym niedoborem odporności może skutkować rozwinięciem się choroby, przed którą szczepionka ma chronić. To znaczy, że na przykład podanie szczepionki przeciw różyczce może skutkować, że u dziecka rozwinie się właśnie różyczka i to w ciężkiej postaci. Wrodzone niedobory odporności to schorzenia genetyczne. Na szczęście są już dostępne szerokie badania genetyczne u noworodków, które pozwalają sprawdzić jeszcze przed szczepieniem czy dziecko może mieć wrodzony niedobór odporności. Dzięki takiej wiedzy, lekarz będzie mieć pewność czy szczepienie jest dla dziecka w danym momencie bezpieczne.
Istnieją choroby, przy których, jeżeli dziecko na nie choruje – szczepienie wymaga specjalnego przygotowania. Przykładem takiej choroby jest niedobór MCAD (niedobór dehydrogenazy acylo-CoA średniołańcuchowych kwasów tłuszczowych). Na dzień przed planowanym szczepieniem oraz bezpośrednio przed nim, dziecko musi regularnie spożywać posiłki. Jeżeli na szczepienie przyjdzie głodne, niestety może wiązać się to z poważnymi konsekwencjami, nawet śpiączką.
Na szczęście są na rynku już badania, które pozwalają wykryć takie choroby i przygotować dziecko do szczepienia w taki sposób, żeby zapewnić mu bezpieczeństwo.
Młode mamy obawiają się również, że podając dziecku więcej niż jedną szczepionkę znacznie zwiększają ryzyko wystąpienia groźnych skutków ubocznych, powikłań poszczepiennych a nawet śmierci dziecka. Należy pamiętać o tym, że wszystkie szczepionki są dokładnie badane, a te dostarczane do aptek lub ośrodków zdrowia trafiają tam po odpowiednim zabezpieczeniu i sprawdzeniu. Jeżeli dziecko w momencie podania szczepienia było zdrowe, to nic mu nie grozi.
Szczepienie może jedynie przyspieszyć rozwój choroby, która wcześniej mogła rozwijać się w sposób bezobjawowy.
Często dotyczy to chorób metabolicznych. Przykładem jest choroba syropu klonowego, która, aby zacząć dawać objawy, potrzebuje silnego impulsu. Często takim impulsem jest właśnie szczepionka. Wiedza o chorobie, pozwala tego uniknąć.
Zdarzające się po szczepieniu powikłania stanowią niewielki procent wszystkich przypadków, a przeprowadzane w takich sytuacjach dokładne badania pozwalają udoskonalić szczepionkę i wyeliminować czynniki wywołujące niekorzystną reakcję.
Nie daj się również oszukać zapewnieniom, że szczepionki podawane niemowlętom wywołują autyzm. To kolejny mit, z którego wycofało się środowisko medyczne. Aktualne badania nie potwierdzają tego typu doniesień. Jednak są przypadki, kiedy rodzice mogą zaobserwować taką zależność. Wynika to z faktu, że objawy autyzmu mogą być związane z chorobami metabolicznymi, które mogą się uaktywnić właśnie w momencie szczepienia (należy jednak pamiętać, że to nie szczepienia je powodują!).
Pamiętaj również, że żadna szczepionka nie może wywołać cukrzycy, stwardnienia rozsianego, choroby Alzheimera czy Parkinsona, a zawarta w środkach konserwujących szczepionki rtęć, obarczana o wszystkie nieszczęścia świata, jest nietoksyczna i nie wywołuje groźnych chorób.
To akcja informacyjna na temat szczepień ochronnych przygotowana przez Główny Inspektorat Sanitarny i skierowana zarówno do dzieci jak i dorosłych. Opracowane przy współpracy ekspertów w dziedzinie wakcynologii materiały (nauka zajmująca się wytwarzaniem i badaniem skuteczności szczepionek ochronnych) mają na celu promocję szczepień ochronnych, jako najskuteczniejszej formy zapobiegania chorobom zakaźnym.
Akcja zorganizowana pod patronatem Światowej Organizacji Zdrowia w ramach Europejskiego Tygodnia Szczepień została uznana za jedną z najskuteczniejszych w 2015 roku.
Aktualizacja: Kalendarz szczepień u dzieci 2019 r.
Pamiętaj! Kalendarz obowiązkowych szczepień zmienia się co kilka lat. Jest on opracowywany przez Głównego Inspektora Sanitarnego i publikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia. Kalendarz szczepień na rok 2019 znajdziesz tutaj: http://szczepienia.pzh.gov.pl/kalendarz-szczepien/
Szczepienia noworodków i niemowląt do ukończenia 1 roku życia obowiązujące od 1 stycznia 2019 roku
WIEK | SZCZEPIENIE PRZECIW | UWAGI |
w ciągu 24 godz. po urodzeniu |
| Szczepienie noworodków przeciw GRUŹLICY oraz przeciw WZW B powinno być wykonane jednocześnie lub w innym możliwym terminie przed wypisaniem dziecka z oddziału noworodkowego. W uzasadnionych przypadkach należy rozważyć obserwację dziecka przez 1 dobę. |
2 miesiąc życia (7–8 tydzień) |
| Drugą dawkę szczepionki przeciw WZW typu B należy podać w 7–8 tygodniu życia jednocześnie z pierwszą dawką szczepionki przeciw BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI. |
BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (pierwsza dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Trzy dawki szczepienia podstawowego przeciw BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI szczepionką błoniczo-tężcowo-krztuścową (DTP) są podawane w odstępach 6–8 tygodniowych. U dzieci z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI szczepionką pełnokomórkową oraz u dzieci urodzonych przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży lub urodzonych z masą urodzeniową poniżej 2500 g należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcowo-krztuścową z bezkomórkowym komponentem krztuśca (DTaP) – według wskazań producenta szczepionki. W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcową (DT) – według wskazań producenta szczepionki. | |
Inwazyjnym zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b (pierwsza dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Trzy dawki szczepienia podstawowego przeciw inwazyjnemu zakażeniu HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b są podawane w odstępach 6–8 tygodniowych. Szczepionkę przeciw inwazyjnemu zakażeniu HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach. | |
3–4 miesiąc życia (po 6–8 tygodniach od poprzedniego szczepienia) | BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (druga dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | U dzieci z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI szczepionką pełnokomórkową oraz u dzieci urodzonych przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży lub urodzonych z masą urodzeniową poniżej 2500 g należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcowo-krztuścową z bezkomórkowym komponentem krztuśca (DTaP) – według wskazań producenta szczepionki. W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcową (DT) – według wskazań producenta szczepionki. |
OSTRE NAGMINNE PORAŻENIE DZIECIĘCE (POLIOMYELITIS), zwane dalej „POLIOMYELITIS” – (pierwsza dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Szczepienie przeciw POLIOMYELITIS – dzieci w pierwszym roku życia –pierwsze dwie dawki – szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1,2,3 typ wirusa). Pierwsza dawka szczepionki inaktywowanej IPV na przełomie 3 i 4 miesiąca życia jest podawana jednocześnie z drugą dawką szczepienia przeciw BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI. | |
Inwazyjnym zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b (druga dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Szczepionkę przeciw inwazyjnemu zakażeniu HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach. | |
5–6 miesiąc życia (po 6–8 tygodniach od poprzedniego szczepienia) | BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI (trzecia dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | U dzieci z przeciwwskazaniami do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI szczepionką pełnokomórkową oraz u dzieci urodzonych przed ukończeniem 37 tygodnia ciąży lub urodzonych z masą urodzeniową poniżej 2500 g należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcowo-krztuścową z bezkomórkowym komponentem krztuśca (DTaP) – według wskazań producenta szczepionki. W przypadku orzeczenia przeciwwskazania do szczepienia przeciw KRZTUŚCOWI należy zastosować szczepionkę błoniczo-tężcową (DT) – według wskazań producenta szczepionki. |
POLIOMYELITIS – (druga dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Szczepionką inaktywowaną IPV poliwalentną (1,2,3 typ wirusa). Druga dawka szczepionki inaktywowanej IPV w 5 miesiącu życia jest podawana jednocześnie z trzecią dawką szczepienia przeciw BŁONICY, TĘŻCOWI, KRZTUŚCOWI. | |
Inwazyjnym zakażeniom HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b (trzecia dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) | Szczepionkę przeciw inwazyjnemu zakażeniu HAEMOPHILUS INFLUENZAE typu b można stosować jednocześnie z innymi szczepionkami, np. DTP, IPV, WZW typu B, ale w oddzielnych iniekcjach. | |
7 miesiąc życia | WZW typu B (trzecia dawka) – domięśniowo lub podskórnie (według wskazań producenta szczepionki) |
Źródło: Komunikat Głównego Inspektora Sanitarnego z dnia 25 października 2018 r. w sprawie Programu Szczepień Ochronnych na rok 2019 opublikowany w Dzienniku Urzędowym Ministra Zdrowia
Autor: badaniaprenatalne.pl
Artykuł jest chroniony prawami autorskimi. Niedopuszczalne jest zwielokrotnianie, modyfikowanie, publiczne odtwarzanie i / lub udostępnianie Serwisu, jego części, materiałów w nim zamieszczonych i / lub ich części, za wyjątkiem przypadków wskazanych w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.
Aktualizacja: 18 kwietnia 2019
Data publikacji: 11/06/2015, Data aktualizacji: 09/11/2021
Dodaj komentarz