Czy czułyście, że ciąża obumarła? – trudne pytanie, a czy łatwiejsza odpowiedź?

Po stracie ciąży kobiety często pytają na forach: „Czy czułyście, że ciąża obumarła?”. Wiele z nich zmaga się z poczuciem winy, że nie zauważyły objawów. Sprawdzamy, czy ciało może sygnalizować obumarcie zarodka i czy wczesna reakcja może zwiększyć szansę na utrzymanie ciąży.

“Czy czułyście, że ciąża obumarła?” – wyraz poczucia winy. Czy ma podstawy?

To zdanie powtarza się na wielu kobiecych forach, w komentarzach pod artykułami i w grupach wsparcia i często jest podszyte poczuciem winy. Kobieta jednak nie może zapobiec obumarciu zarodka, ponieważ wywołujące je czynniki już się wydarzyły. Do utraty ciąży na tak wczesnym etapie dochodzi najczęściej, gdy zarodek jest obciążony poważnymi wadami rozwojowymi lub nieprawidłowo zagościł się w macicy, co uniemożliwia jego prawidłowy rozwój. Czasami, lecz nie zawsze, objawy poronienia pojawiają się jeszcze przed obumarciem zarodka, ale kobieta nie jest mu w stanie zapobiec. Kobieta nie powinna więc się zadręczać, że nie zauważyła zagrożenia. Powinna natomiast iść do ginekologa, jeżeli zaczyna plamić lub krwawić, a przy tym mocno boli ją brzuch, ponieważ mogą to być symptomy poronienia. Nawet jeżeli straty ciąży nie da się zapobiec, to warto upewnić się, że macica prawidłowo się oczyściła i nie ma ryzyka powikłań w postaci krwotoku lub zakażenia.

Jak zmniejszyć ryzyko obumarcia zarodka? Profilaktyka przed ciążą

Ryzyko obumarcia czasami udaje się zmniejszyć, dzięki wcześniejszemu wykryciu u rodziców zaburzeń, które mogą wpływać na przebieg ciąży, np. nadciśnienia tętniczego, niedoczynności tarczycy. Znaczenie mogą mieć też wyniki badań genetycznych o szerokim  zakresie analizy, np. badania WES, ponieważ pozwalają one oszacować ryzyko przekazaniu dziecku mutacji w genach, które mogą spowodować śmiertelne wady rozwojowe u płodu, np. wady serca. Przyszli rodzice mogą być przecież zdrowi, a być nosicielami niekorzystnych wariantów genów, które po niekorzystnym odziedziczeniu ich przez potomka spowodują jego obumarcie kilka tygodni po poczęciu. Choć DNA nie da się zmodyfikować, możliwe jest bardziej świadome planowanie ciąży. Ponadto niektóre choroby genetyczne matki mogą zaburzać rozwój zdrowego zarodka, a potem płodu. Przykładowo, niezdiagnozowana trombofilia wrodzona u matki może utrudniać zagnieżdżenie się zarodka oraz jego prawidłowe odżywianie. Można temu zapobiec dzięki leczeniu farmakologicznemu, ale do tego niezbędne jest wykrycie trombofilii. Oprócz wspomnianych już badań genetycznych warto zrobić  przed ciążą:

• morfologię krwi i CRP,
• oznaczenie poziomu glukozy i insuliny,
• badania hormonalne: TSH i hormony tarczycy, poziom progesteronu,
• oznaczenie poziomu przeciwciał przeciwko chorobom zakaźnym (np. różyczce, toksoplazmozie, cytomegalii),
• poziom przeciwciał antyfosfolipidowych.

Data publikacji: 02/09/2025, Data aktualizacji: 18/08/2025