Ciąża biochemiczna to określenie ciąży obumarłej, do której dochodzi na etapie zagnieżdżania się zarodka w macicy. Do obumarcia i wydalenia ciąży dochodzi poniżej 6. tygodnia jej trwania. Jest to bardzo wczesne niepowodzenie, które najczęściej nie jest rozpoznawane klinicznie, gdyż ciąży nie widać w obrazie ultrasonograficznym, a jedynym dowodem na zapłodnienie jest obecność betaHCG we krwi.
Od kilku dni masz objawy sugerujące, że możesz być w ciąży. Sięgasz po test ciążowy, a po kilku minutach już wiesz, że twoje przypuszczenia okazały się słuszne. Idziesz więc do ginekologa, aby potwierdzić domową diagnozę.
Ginekolog nie widzi jednak w przez pochwowym badaniu USG rozwijającego się zarodka. Zwykle zleca dodatkowe badania potwierdzające występowanie beta HCG we krwi, czyli hormonu wytwarzanego tylko w czasie ciąży. Badanie potwierdza, że byłaś w ciąży, a lekarz tłumaczy ci, że czasem zdarzają się takie sytuacje, w których jajo płodowe obumiera i zostaje wydalone z organizmu kobiety.
Według Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) o śmierci płodu mówi się wówczas, gdy dochodzi do niej przed porodem, niezależnie od wieku ciążowego. Na gruncie medycznym poronienie to zakończenie ciąży do 22. tygodnia. Od 23. tygodnia mówi się o porodzie przedwczesnym [1] (martwym urodzeniu). W przypadku ciąży biochemicznej do poronienia dochodzi jeszcze przed zagnieżdżeniem się zarodka w macicy lub krótko po implantacji.
Badania pokazują, że w ciągu pierwszych 6. tygodni od zapłodnienia niepowodzenia dotyczą blisko 50-60% ciąż i aż 30% z nich dotyczy błędów w procesie zagnieżdżania się zarodka. Trudno określić faktyczną przyczynę ciąży biochemicznej ze względu na jej wczesną utratę, jednak nie jest to nie możliwe. Lekarze jednak wyraźnie sygnalizują, że źródłem tego typu nieprawidłowości są:
Nasz organizm jest tak zaprojektowany, aby samoczynnie usuwać pomyłki matki natury. Dotyczy to zwykle sytuacji, gdy dochodzi do poronienia w przypadku zagnieżdżenia się pustego pęcherzyka płodowego, ciąży pozamacicznej lub właśnie ciąży biochemicznej.
Podobnie jest w przypadku niektórych wad genetycznych lub ciężkich defektów rozwojowych. Organizm nie dopuszcza po prostu do rozwoju takiej ciąży. Około 15–20% rozpoznawanych ciąż ulega samoistnemu poronieniu i wydaleniu jaja płodowego z jamy macicy.
Pamiętaj! Takie samoczynne poronienia zawsze wymagają konsultacji lekarskiej.
Sam proces poronienia w ciąży biochemicznej objawia się krwawieniem, które ze względu na obfitość i długość można pomylić z miesiączką. Wiele kobiet nie mając świadomości, że jest w ciąży takie krwawienie uznaje jako spóźniony okres, do lekarza zgłaszając się już po poronieniu ze względu na towarzyszące mu bóle w podbrzuszu.
Przeczytaj też: Okres w ciąży? Co oznacza krwawienie w ciąży
Ciąża biochemiczna zwykle nie wiąże się z koniecznością pobytu w szpitalu. Zgodnie z zaleceniami Royal College of Obstetricians and Gynaecologists, opublikowanymi w 2004 roku, jeśli proces poronienia nastąpił samoczynnie to stan ten, o ile nie ma innych wskazań medycznych, nie wymaga nawet zażywania antybiotyku.
Czasem jednak pobyt w szpitalu jest nieodzowny, gdyż wiąże się z koniecznością łyżeczkowania macicy. Dotyczy to jednak sytuacji, gdy zarodek osiągnął rozmiar powyżej 3 cm, a to ma miejsce zwykle w okolicach 10 tygodnia ciąży. Warto więc być pod stałą opieką ginekologa i psychologa.
Szczególnie ważna jest w tym okresie pomoc psychologiczna, gdyż reakcje emocjonalne związane z utratą ciąży są różne, począwszy od minimalnego poczucia niespełnienia, po silny wstrząs emocjonalny. Nie wypieraj się tego co się stało, szukaj przyczyn i wsparcia nie tylko ze strony partnera i rodziny. W procesie akceptacji ciąży biochemicznej i jej konsekwencji może pomóc również poznanie przyczyn niepowodzenia.
Ustalenie przyczyn poronienia nie tylko związanych z ciążą biochemiczną pomoże lekarz genetyk. Specjalista wskaże nie tylko odpowiednie badania, które w tym przypadku trzeba będzie wykonać, ale przede wszystkim doradzi w kwestii kolejnych ciąż.
Zobacz też: Czy ciąża po poronieniu jest możliwa?
W portalu poronilam.pl znajdziesz m.in. artykuły:
Źródła: [1] Stadnicka, A. Bień, P. Gdańska, J. Piechowska, Poronienie i ciąża obumarła w aspekcie prawa – udział położnej w opiece nad pacjentką w sytuacji utraty ciąży, „Journal of Education, Health and Sport” 2016, 6, 6.
Aktualizacja: 8 maja 2018 r.
Autor: www.badaniaprenatalne.pl
Artykuł jest chroniony prawami autorskimi. Niedopuszczalne jest zwielokrotnianie, modyfikowanie, publiczne odtwarzanie i / lub udostępnianie Serwisu, jego części, materiałów w nim zamieszczonych i / lub ich części, za wyjątkiem przypadków wskazanych w obowiązujących w tym zakresie przepisach prawa.
Data publikacji: 12/10/2015, Data aktualizacji: 15/12/2022
Zobacz także
Dodaj komentarz