Jakie mikrodelecje i mikroduplikacje można wykryć dzięki badaniom prenatalnym?

Jakie mikrodelecje i mikroduplikacje można wykryć dzięki badaniom prenatalnym?

Mikrodelecje i mikroduplikacje to bardzo małe zaburzenia w budowie chromosomów, które mogą powodować poważne problemy zdrowotne u dziecka. Część z nich można wykryć już u płodu, dzięki nowoczesnym badaniom prenatalnym. Jakie choroby genetyczne można w ten sposób zdiagnozować? Jakie badania to umożliwiają?

Mikrodelecje a mikroduplikacje – co je łączy, a co dzieli?

Mikrodelecja polega na utracie niewielkiego fragmentu chromosomu, a mikroduplikacji – na jego podwojeniu. Chociaż zmiany te są bardzo małe i trudne do wykrycia, mają istotny wpływ na rozwój dziecka jeszcze w okresie prenatalnym. Natomiast już po porodzie mogą wywoływać bardzo różne problemy ze zdrowiem, między innymi zaburzenia pracy układu krążenia lub oddychania, trudności w przyjmowaniu pokarmu, niepełnosprawność umysłową. Co ważne, ryzyko mikrodelecji i mikroduplikacji u płodu jest takie same u każdej kobiety, bez względu na wiek. Co oznacza, że tak samo zagrożone są ciąże np. 25-latki i 35-latki.

Mikrodelecje i mikroduplikacje – najczęściej diagnozowane choroby genetyczne

Najczęściej występującą mikrodelecją jest Zespół DiGeorge’a. Diagnozuje się go u 1 na 2000 noworodków. Dzieci z tą chorobą często muszą być leczone z powodu wad serca lub z układem immunologicznym oraz niedoczynności przytarczyc. Znaczna część z nich cierpi też z powodu zaburzeń funkcjonowania układu nerwowego, wykazując objawy ADHD lub spektrum autyzmu. Zespół DiGeorge’a to wiąże się też ze znacznie zwiększonym ryzykiem schizofrenii w wieku dorosłym. Natomiast najczęściej diagnozowanymi mikroduplikacjami są:

  • Mikroduplikacja 15q11.2 – jej objawy zależą od tego, czy dodatkowy materiał genetyczny pochodzi od matki, czy od ojca. Pierwsze symptomy choroby pojawiają we wczesnym dzieciństwie i należą do nich: opóźnienie rozwoju mowy, obniżone napięcie mięśniowe, napady padaczkowe, charakterystyczny wygląd twarzy, cechy ze spektrum autyzmu.
  • mikroduplikacja 16p11.2 – charakteryzuje się opóźnionym rozwojem motorycznym i mowy, trudnościami w nauce, zwiększonym ryzykiem spektrum autyzmu i ADHD.

Jakie badania prenatalne wykryją mikrodelecje i mikroduplikacje?

W Polsce jedynym mikrodelecje i mikroduplikacje u płodu można wykryć za pomocą badania mikromacierzy (aCGH) lub NIPT, np. FeliaTest. Niektóre z nich można podejrzewać po wykonaniu badania USG.  Badanie mikromacierzy można wykonać po pobraniu próbki w trakcie amniopunkcji, w uzasadnionych przypadkach w ramach refundacji NFZ.  Jednak z pobraniem próbki do analizy wiążę się niewielkie ryzyko powikłań. Także NIPT nie można zlecić na koszt państwa, ale można je zrobić wcześniej – od 10 tygodnia ciąży, a wynik jest gotowy już po 4-8 dniach roboczych. Należy jednak pamiętać, że nie wykrywa ono wszystkich zmian tego typu, ale najczęstsze z nich, w tym wspomniane wcześniej: mikroduplikację 15q11.2,  mikroduplikację 16p11.2, Zespół DiGeorge’a. W przypadku innego testu NIPT najlepiej sprawdzić jego zakres analizy przed dokonaniem ostatecznego wyboru.

Dlaczego warto rozważyć sprawdzenie DNA płodu w kierunku mikrodelecji i mikroduplikacji?

Warto wziąć to pod uwagę,  chociażby z uwagi na fakt, że niewielkie zmiany w chromosomach często powodują wady serca, które mogą wiązać się z koniecznością przeprowadzenia pilnej operacji krótko po urodzeniu się dziecka. Ponadto wczesne wykrycie mikro nieprawidłowości w chromosomach umożliwia lepszą interpretację innych niepokojących objawów, np. nietypowego zachowania dziecka. Może mieć to duże znaczenie dla procesu leczenia i terapii dziecka.

Oceń

Data publikacji: 31/08/2025, Data aktualizacji: 14/08/2025

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *