Co mogło spowodować obumarcie zarodka w 6. tygodniu i gdzie szukać przyczyny powtarzających się strat?

Co mogło spowodować obumarcie zarodka w 6. tygodniu i gdzie szukać przyczyny powtarzających się strat?

Obumarcie zarodka w 6. tygodniu może zdarzyć się każdej kobiecie bez względu na wiek, ale jeżeli powtórzyło się to po raz kolejny, warto znaleźć tego przyczynę.  Czasami jest to kwestia przypadku, ale być może jest to wina zaburzenia, którego wpływ na ciążę można zniwelować.

 

Ponowne obumarcie zarodka w 6. tygodniu ciąży – co może być przyczyną?

Powtarzające się obumarcie zarodka w 6. tygodniu ciąży może wskazywać na istnienie czynnika, który zakłóca jego rozwój na bardzo wczesnym etapie. Najczęściej są to nieprawidłowości genetyczne. Szacuje się, że nawet 60–80% poronień w pierwszym trymestrze wynika z wad chromosomalnych zarodka. W wielu przypadkach są to losowe błędy powstałe podczas zapłodnienia, ale czasem przyczyną mogą być mutacje w DNA rodziców, które po niekorzystnym połączeniu się powodują wady śmiertelne u ich potomstwa. Do innych możliwych przyczyn należą:

  • zaburzenia hormonalne – między innymi niedoczynność tarczycy,
  • nieprawidłowości w budowie macicy – na przykład istnienie zrostów lub przegrody,
  • zaburzenia immunologiczne – takie jak zespół antyfosfolipidowy, niekorzystny układ KIR i HLA-C u rodziców,
  • trombofilia wrodzona u matki.

Warto też pamiętać, że w części przypadków trudno jest jednoznacznie ustalić przyczyny wielokrotnych strat na podobnym etapie ciąży i to nawet po wykonaniu specjalistycznych badań. Szczególnie jeśli nie udało się uzyskać DNA zarodka z materiału poronnego, co w przypadku poronienia na tak wczesnym etapie niestety zdarza się często.

Czy jest szansa na uniknięcie poronienia po dwukrotnym obumarciu zarodka?

W przypadku wykrycia trombofilii wrodzonej istnieje realna szansa na uniknięcie kolejnej straty, ponieważ jej wpływ na wczesny rozwój zarodka można często ograniczyć dzięki odpowiednio dobranemu leczeniu. Zaburzenie to wykrywa się na podstawie ukierunkowanych badań genetycznych oraz oceny parametrów krwi. Możliwe jest też skuteczne leczenie niektórych zaburzeń hormonalnych oraz problemów immunologicznych, np. zespołu antyfosfolipidowego. Niestety, do tej pory nie opracowano sposobu na zniwelowanie skutków niekorzystnych relacji między układem KIR matki a HLA-C zarodka (odziedziczonym po ojcu). Warto jednak rozważyć badania genetyczne w tym kierunku, ponieważ jego wynik pozwala parze lepiej oszacować szanse na powodzenie kolejnej ciąży i podjąć świadomą decyzję co do dalszych starań. W trudnej sytuacji są również pary, u których istnieje wysokie ryzyko przekazania potomstwu niekorzystnych wariantów genów. W takich przypadkach część  par decyduje się na zapłodnienie in vitro połączone z preimplantacyjną diagnostyką genetyczną (PGT), która pozwala ocenić DNA zarodków przed ich transferem i wybrać te, które nie mają konkretnej mutacji.

Oceń

Data publikacji: 09/09/2025, Data aktualizacji: 18/08/2025

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *