Podstawowe etapy rozwoju dziecka dzielą się na noworodka, niemowlę oraz dziecko. W tym czasie ma miejsce codzienna nauka nowych umiejętności i nieustający rozwój – szczególnie w dwóch pierwszych fazach. Warto zdawać sobie sprawę, że każde dziecko jest inne, jednak w razie niepokojących opóźnień najlepiej poradzić się lekarza.
To wtedy następuje wzmożony rozwój i przystosowanie organizmu do życia poza ciałem matki. Maluch może wykonywać wiele energicznych ruchów – wyginać się, machać nóżkami, kopać, prężyć. Co więcej, powinien umieć już skupić wzrok na twarzy osoby, która znajduje się blisko niego czy podnieść na kilka sekund główkę. Noworodek śpi ok. 20 godzin na dobę – w tym czasie rozwija się jego układ nerwowy. Potrzebuje również bardzo dużo czułości i spokoju, ale i swobody, by machać rączkami i nóżkami. W okresie noworodkowym dziecko przechodzi też pierwsze szczepienia ochronne. Kwalifikacja do szczepień to rola lekarza pediatry. Rodzice, którzy obawiają się ich mogą zdecydować się na wykonanie badania przed szczepieniem – najlepiej rozszerzonego testu przesiewowego, który wykaże m.in słabą odporność dziecka wywołaną pierwotnymi niedoborami odporności czy choroby metaboliczne.
W tym czasie niemowlę gwałtownie rozwija się na trzech płaszczyznach: fizycznej, psychicznej oraz umysłowej. Od ok. 2-3 miesiąca życia rozpoczyna głużenie (pierwsze nieartykułowane dźwięki), uśmiecha się coraz bardziej świadomie, wysoko unosi główkę i rozgląda się na boki.
Gaworzyć zaczyna ok. 6. miesiąca życia, uczy się wtedy siedzieć, używa dwóch rączek. Pierwsze zęby pojawiają się zwykle ok. 7. miesiąca. Później niemowlę wydaje dźwięki sylabowe, reaguje na swoje imię i potrafi skojarzyć nazwy z przedmiotami. Na początku niemowlę śpi bardzo długo (do 20 godzin na dobę), by później stopniowo zmniejszać ten czas (do 12-15 godzin na dobę).
Ten etap to codzienne nabywanie nowych umiejętności, dojrzewanie układu nerwowego, nauka i ćwiczenia. Od nauki chodzenia i biegania, przez naukę płynnej mowy i wykonywania codziennych czynności aż po samodzielne podejmowanie niektórych decyzji. Wraz z każdym rokiem dziecko ma nie tylko coraz większe umiejętności, ale również wiedzę i łatwiej mu działać w społeczeństwie i rodzinie.
Zwykle w wieku 2 oraz 5 lat następuje bunt – dziecko może mieć ataki histerii, płaczu, nie chcieć wykonywać poleceń. 12. rok życia to natomiast moment przełomowy, kiedy dziecko nie chce być traktowane jak wcześniej – dojrzewa, staje się nastolatkiem i najważniejsza jest dla niego samodzielność.
Przeczytaj też: Dlaczego niektóre dzieci wolno rosną i słabo przybierają na wadze?
Podoba Ci się nasz artykuł? Udostępnij go!
Data publikacji: 23/02/2017, Data aktualizacji: 29/10/2021
Zobacz także
Dodaj komentarz