Co prawda, za poronieniami może stać wiele przyczyn, jednak bez wątpienia za ich największą część odpowiadają czynniki genetyczne. Aż 70% wszystkich przypadków związanych jest z aberracjami chromosomowymi zarodka.
Poronienie przyczyny – bardzo często zdarza się, że wykryta u zarodka nieprawidłowość była przypadkowa i nie powinna się powtórzyć w kolejnych ciążach. Natomiast od 3% do 6% wszystkich poronień związanych jest z wrodzonymi aberracjami chromosomowymi. Każda para powinna zrozumieć, że poronienia spowodowanego przez czynniki genetyczne, nie można było uniknąć, i w żadnym wypadku nie można obwiniać się za to zdarzenie. Kluczowe jest jednak dokładne określenie źródła poronienia. Przyczynę – i to w pewny sposób – pomogą określić właśnie badania DNA.
Przeczytaj też: Poronienie zatrzymane. Jakie są objawy, co robić?
Badania kariotypu przeprowadzone u obojga partnerów pozwalają na określenie czy są oni nosicielami aberracji, które będą się powtarzać u zarodków w następnych ciążach. Wskazaniem do tego badania jest także historia medyczna ich rodzin – należy zwrócić uwagę zwłaszcza na przypadki poronień lub porodów dzieci z wadami wrodzonymi.
Z kolei badanie genetyczne materiału z poronienia powinno się przeprowadzać właściwie w każdym przypadku, ponieważ najdokładniej określa przyczynę tego zdarzenia. Co więcej, umożliwia także zdobycie przydatnych danych na temat stanu zdrowia obojga partnerów oraz pozwala oszacować szansę kolejnej ciąży. Dlatego właśnie badanie to polecane jest jako pierwszy krok w diagnostyce.
Ciekawy artykuł: Co to jest poronienie samoistne?
Może zdarzyć się również, że żadne z powyższych badań nie wykaże nieprawidłowości chromosomowych u pary, które mogły doprowadzić do poronienia. Przyczyną może okazać się wtedy trombofilia, która przejawia się zaburzeniami krzepnięcia. Warto więc będzie przeprowadzić u kobiety badanie genetyczne w jej kierunku, zwłaszcza jeśli w jej rodzinie odnotowano przypadki zakrzepów i zatorów.
Data publikacji: 05/07/2018, Data aktualizacji: 20/12/2021
